Praca etatowa jest nadal najbardziej upowszechnioną formą zarobkowania w Polsce. Zdarza się jednak, że nie przynosi satysfakcjonujących dochodów. Zamiast próbować rozstrzygnąć, czy etat jest lepszy od prowadzenia firmy, możesz korzystać z obu rozwiązań jednocześnie.

 

Zatrudnieni na stałe, którzy zarejestrują działalność gospodarczą nie muszą rezygnować z bezpieczeństwa, jakie daje etat, a przy tym mogą zaoszczędzić na składkach ZUS. Własna działalność przy umowie etatowej to komfort, oszczędność i mniejsze ryzyko poniesienia finansowych strat. „Etat” daje względne bezpieczeństwo zatrudnienia, ale zarobki z działalności mogą przewyższać te ze stałej pracy.

 

Pozostanie przy stałym zatrudnieniu i jednoczesne rozwijanie działalności gospodarczej jest co prawda czasochłonne i trudne, ale da Ci możliwość sprawdzenia bez tak ogromnego ryzyka jak w przypadku przejścia na samą działalność gospodarczą – czy nadajesz się do prowadzenia firmy. To przede wszystkim dlatego warto spróbować połączyć ze sobą te dwie formy zarobkowania. Chcąc jednak prowadzić firmę jednocześnie zachowując etat, powinieneś poznać kilka, poniżej opisanych zasad.

 

Czy pracodawca musi wiedzieć o tym, że otwierasz firmę?

 

Nie masz prawnego obowiązku informowania swojego pracodawcy o tym, że otwierasz też działalność gospodarczą. Niemniej będziesz musiał to zrobić ze względów podatkowych. To dlatego, że Twój pracodawca obliczając Twoją zaliczkę na podatek dochodowy, pomniejsza ją zawsze o kwotę wolną od podatku, składając w urzędzie skarbowym wypełniony przez Ciebie i dostarczony mu formularz PIT 2. Należy to zrobić co rok, chyba że nic nie zmieniło się w sytuacji pracownika – wówczas formularza nie trzeba składać.

 

Jeśli zdecydujesz się na prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych to poinformuj swojego pracodawcę, żeby nie składał dla Ciebie PIT-2. Ponieważ nie można odliczać dwóch kwot wolnych od podatku (robić tego dwa razy). Kwotę możesz odliczyć od działalności gospodarczej albo zrobi to Twój pracodawca od Twojej umowy o pracę. Tak czy inaczej dowie się on o tym, że zakładasz własną firmę.

 

Dowiedz się więcej o optymalizacji podatkowej na firmowi.pl

 

 

Uważaj na zakaz konkurencji

 

Pracodawca nie może zabronić Ci prowadzenia takiej działalności, nie jest to jednak bezwarunkowe. W otwarciu własnej firmy, zachowując jednocześnie etat może przeszkodzić ci zapis o zakazie konkurencji, który znajduje się w umowie o pracę z pracodawcą lub w odrębnym kontrakcie związanym z tą umową. Jeśli zaczniesz prowadzić firmę o podobnym charakterze działalności jak Twój pracodawca, musisz liczyć się ze złamaniem takiego zakazu i w konsekwencji z karami umownymi i zazwyczaj też koniecznością zapłaty odszkodowania. Skonsultuj więc ze swoim szefem co zamierzasz robić i na czyją rzecz, aby uniknąć związanych z tym kłopotów.

 

Pamiętaj!

 

Umowa o pracę zobowiązuje do dbania o tzw. dobro zakładu pracy. Oznacza to, że pracownik nie może prowadzić własnej firmy kosztem swojego pracodawcy. Niedopuszczalne jest np. takie działanie, że podpisywane przez Twoją firmę kontrakty z pracodawcą skutkują podbieraniem mu klientów albo np. Twoja działalność gospodarcza naraża na szwank jego dobre imię.

 

Kto musi uzyskać zgodę swojego przełożonego na podjęcie działalności gospodarczej?

 

O zgodę na założenie działalności gospodarczej zawsze muszą zapytać urzędnicy administracji państwowej i samorządowej. Pracownik zatrudniony w sferze budżetowej musi najpierw poprosić o zgodę swojego przełożonego na podjęcie dodatkowej działalności zarobkowej. Szef może się jednak temu sprzeciwić i odmówić, jeśli w jego opinii grozi to konfliktem interesów pomiędzy działalnością urzędu a Twoją, lub uzna, że Twoje nowe zajęcie może nie przystawać do powagi sprawowania funkcji przez urzędnika państwowego.

 

Praca na fakturę – opłacalna także dla twojego pracodawcy

 

Twój pracodawca, podzlecając Ci dodatkowe prace już jako firmie, nie rozlicza się w takiej sytuacji na podstawie obciążonej składkami ZUS umowie zlecenie, ale na podstawie wystawianej mu przez Ciebie faktury. Może być więc z tej sytuacji zadowolony. Podpisując umowę cywilnoprawną z Twoją firmą nie musi on odprowadzać dodatkowych składek ubezpieczeniowych. Taka umowa nie może jednak przypominać stosunku pracy. Co to oznacza?

 

Zgodnie z art. 22 § 1 Kodeksu pracy przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

 

Jakie trzeba spełnić warunki, by kontrakt zawarty z Twoim pracodawcą nie nosił tzw. znamion stosunku pracy: